منطقی نیست که تو ساعت ها بنشینی پای درد دلم

پای گریه هایم ، پای افکارم

پای این درد بی درمان فکر کردن که به نابودی کشانده است مرا

فکر کردن درد بدیست آدم را پر می کند از استفراغهای فکری

سرت را سنگین می کند آنقدر سنگین که حملش برایت سخت می شود

سر جلسه فاینال باید بگذاری اش روی میز تا گردنت نشکند

پلکهایت را هم ببندی تا یک وقت یک هویی دریچه ای پیدا نکند

و بزند بیرون آن همه استفراغ آن هم از راه چشم

این ها را که می گویم تجربه کرده ام

زیادی فکر کردن اصلا خوب نیست ، من به دختر دستمال فروش فکر می کنم

به خانه شان فکر می کنم ، به پدرش فکر می کنم

به این که چرا وقتی کرایه اتوبوسش را می گزارم کف دستش

اما او بدون دادن کرایه از اتوبوس پیاده می شود هم فکر می کنم

فکر زیادی اصلا هم منطقی نیست

منطقی نیست من فکرهایم را به تو بگویم ؛

همین فردایش زخم زبان شود بزنی بر جگرم

منطقی نیست نگاه چپ چپ بیاندازی مرا

منطقی نیست برای سرگرمی ات من بشوم مضحکه ات

منی که به ظاهر نگرانم هستی 

منطقی نیست دلت برایم بسوزد از آن طرف به ریشم بخندی

منطقی نیست تا چشمت می افتد به یکی دیگر خودت را گم کنی

مرا دیوانه خطاب کنی و .. ،من همین منم با تفکرات خودم ، نه تو !

با من مثل خودم رفتار کن با تفکرات خودم

ساده ، بی سیاست و هزارتا از همین صفتها که هرروز بارم می کنید

منطقی نیست ، گاهی به آدم زیادی بر می خورد ، دلسوزی تان بخورد توی سرتان

نه دلسوزم باشید نه به من و گذشته ام بخندید

نشینید پای گفتگوهای شبانه تان نقشه بکشید برایم که اسکلم کنید و ..

منطقی نیست آدم را بخاطر گریه هایش به خاطر وجدان لعنتی اش

به خاطر احساسش مسخره کنی ، خودت خیلی منطق سرت می شود ؟!

بگذریم ! یه روزی از تو می گذرم تو باز هم بخند !

باشد بخند رفیق بخند ! به من بخند ! خنده هایت اما منطقی نیست !

 + رسطو کجاست که ببیند چه بر سر منطقش آوردند !؟